GA NAAR: http://albertymara.blogspot.com
en je komt op onze website met de nieuwe naam “ALBERT y MARA FOTOBLOG”
Treinkaping bij Wijster
Vandaag is het precies 35 jaar geleden dat deze kaping plaats vond en wel zo’n 12 dagen duurde.
Op dinsdagochtend 2 december 1975 vertrekt om 9.33 uur vanuit Groningen de stoptrein naar Zwolle. In Assen stappen o.a. een zevental Zuidmolukse jongemannen in. Ze hebben grote pakketten bij zich die ingepakt waren in sinterklaaspapier.. Om 10.03 uur vertrekt de trein uit Beilen richting Hoogeveen. Een rit die slechts 8 minuten duurt. Maar ………………..al na vier minuten komt de trein abrupt tot stilstand bij het dorpje Wijster. De Zuidmolukse jongemannen blijken terroristen te zijn, want uit de Sinterklaaspakketten komen wapens. 
Bij het begin van de kaping wordt de machinist, Hans Braam, van de stoptrein (deze bestond uit twee twee-wagenstellen Mat 54, de z.g. Hondekop, met stelnummer 328 en 378) doodgeschoten (zeg maar gerust koelbloedig vermoord, dat geldt ook voor de andere 2 slachtoffers) en uit de trein gesmeten.
Omdat de Nederlandse overheid de eisen van de terroristen niet snel wilde inwilligen werd de dienstplichtig soldaat en toevallige passagier Leo Bulter doodgeschoten. Op 4 december werd ook passagier Bert Bierling gedood.
De meest gewelddadige terrorist was Eli Hahury die tot twee maal toe de trekker overhaalde. Op 14 december 1975 gaven de kapers zich over. In 1976 werden ze veroordeeld tot gevangenisstraffen van 14 jaar. Allen zaten hun straf uit, behalve Eli Hahury. Die pleegde in 1978 zelfmoord in de gevangenis.
Wat op ons grote indruk maakte was het gedicht van Jet van Keken uit 2002.
Zij is een nichtje van de omgekomen machinist Hans Braam.
Lees met ons mee en je zult net als wij kippenvel krijgen.
Hoog boven op de bok van de trein
Veilig op schoot
Bij mijn oom, de machinist
Zo heb ik vaak
Het mooie Hollandse landschap
Aan me voorbij zien glijden
Dat waren nog mijn mooie kinderjaren
Op weg naar de boerderijen
Biggen de fles geven en koeien melken
Of uren in de hooibalen spelen.
Waarom zat jij nu net op die trein
Die trein die veel te vroeg
Tot stoppen werd gemaand
Want ze hadden het op jouw trein gemunt
Net zoals later bij De Punt
Jouw deur aan flarden geschoten
Daarbij ook jou geraakt
Bloedend op de grond, lieten ze jou lijden
Overgeleverd aan een stel terroristen
Beslisten ze over jouw lot
Er werd nog maar xc3xa9xc3xa9n schot gelost
Jouw lichaam als oud vuil, als een vod
Naar buiten gegooid.
Daar heb jij
Nog dagen levensloos gelegen
En ik, ik had zoveel vragen
waarom wij
Jou daar niet weg mochten halen
Hoe konden ze zoiets toelaten
Om jou daar te laten liggen
Levensloos
Langs jou zo geliefde spoorbaan
Ze lieten je daar liggen
Een hele poos
Tot ze je daar mochten weghalen
En wij jou mochten begraven.
Onze laatste rit
Samen hoog op de bok
Staat in mijn hart gegrift
Jet van Keken, 8 januari 2002
Collega-machinisten dragen de kist tijdens de begafenis van “meester” Hans Braam. 
N.B. Een machinist wordt bij het spoor ook wel meester genoemd.
Tot slot een krantenartikel na afloop van de kaping. 
Een gewone maandag in ons dorp Los Boliches
Albert ging ’s morgens stokbrood halen bij de bakker en op weg daar naar toe zag hij deze stadsbus aan zich voorbij gaan en hij kon het niet nalaten hem op de foto te zetten.
Op de terugweg heeft hij nog een kop koffie genomen in onze strandtent en daar “betrapte” hij Domingo (links op de foto), degene bij wie je strandbedden huurt bij Los Naufragos, die een kleine rustpauze nam om een pafje te doen.
Het is hier aan de Costa del Sol nog steeds de gewoonte dat de winkels tussen 14.00 en 17.00 uur sluiten voor de sixc3xabsta. Om 19.30 uur had Albert een afspraak bij de kapper.
Weet je dat wij kapper Ramon al meer dan 20 jaar kennen en hij een vriend van ons is geworden? Af en toe komen we dan ook bij elkaar thuis. En zeg nu eens even, is Albert weer goed geknipt ja of neen. Ik vind van wel. Jij ook?
Dat is pech hebben, onze wasmachine is stuk
Hij centrifigeert niet meer. We hebben hem al geruime tijd en daarom maar besloten om een nieuwe te kopen. De eerste was hebben wij donderdag weggebracht naar Lavanderia Mocambo van Ana Uribesalgo die samen met haar broer Juan de zaak runt. Juan heeft meestal maling aan de parkeerwachters, want hij knalt zijn bestelbus meestal vlak voor de zaak neer. En weet je dat je in deze Calle helemaal niet mag parkeren!
Voor de kosten hoef je het niet te laten.
Zie je de witte zakken klaarliggen. 
Ik zou met deze hoge temperaturen niet graag in die zaak willen werken. Niet alleen buiten, maar binnen is het nog warmer met al die grote wasmachines die draaien. Wel ouderwets rommelig! Op z’n Spaans. Tot slot een foto van mij samen met Ana en Juan. En dat allemaal op zaterdagmorgen na de tabacos. Snel even de was thuisbrengen en dan koffie op een terras. Het was er echt weer voor. Bij jou ook in Holland heb ik begrepen.
Maandagmorgen een nieuwe machine kopen en hopen dat ie maandag eind van de middag geplaatst kan worden. Ik hou je op de hoogte.
Station Schipluiden TOEN en NU
Het voormalige station dateert uit 1912 en is een rijksmonument. Het heeft tot 1966 dienst gedaan als tramstation van de Westlandsche Stoomtramweg Maatschappij. In 1988 is het pand gerestaureerd, waarna het in gebruik werd genomen als museum en onderkomen van de Historische Vereniging Oud-Schipluiden. 
Het station wordt sinds een aantal jaren omringd door een nieuwe woonwijk. Schipluiden is een plaats in de Nederlandse gemeente Midden-Delfland (provincie Zuid-Holland).
Kleinzoon Viggo logeert bij ons, deel 4 tot slot
Afgelopen donderdag toen bijna heel Nederland last had van de vele vele regen kon Viggo natuurlijk niet buiten spelen. Daarom heb ik 's morgens met hem een dvd-film gekeken. En naar welke film keken wij???
Naar deze:
En ondertussen kwam de regen met bakken naar beneden bij ons aan de waterlijn.
Om een uur of vier in de middag werd het even droog en toen zijn Albert en Viggo in de auto gestapt om in de stad batterijen te kopen voor deze Porsche Carrera, waar hij de rest van de middag heerlijk mee ging spelen.
Het leuke is dat deze Porsche nog van onze jongste zoon is geweest. Die heeft hem in 1983 voor Sinterklaas gekregen en toen zoonlief de deur uitging heeft Albert deze auto netjes bewaard. En anno 2010 speelt onze kleinzoon er mee. Mooi of niet? Viggo vindt het van wel en steekt daarom zijn duim op.
Logeren bij opa en oma is altijd leuk, maar als je vijf jaar bent en het is vrijdag de volgende dag en je zit in de trein terug naar je ouders in Oisterwijk dan ben je echt wel blij! Zoals je ziet is dat van zijn gezicht af te lezen.
En als oma nog eens je favoriete Verkade San Francisco volkoren biscuit meeneemt dan kan je dag niet meer stuk. Weet je dat Viggo het wegbrengen met de trein veel leuker vindt dan met de auto? Wat is jouw ervaring? Ik hoor het graag van je. Saludos Mara
Je wilt beelden van die wateroverlast nog eens terugzien? Klik hier voor de NOS-samenvatting.
Kleinzoon Viggo logeert bij ons, deel 3
Nadat ik teruggekomen was van de dierenarts zijn we we met z’n drietjes ‘verlaat’ gaan lunchen en deze keer heb ik beide mannen op de foto gezet, en let eens op de tweede foto,
wanneer ze samen een hapje brood tot zich nemen. Zit wel een gelijkenis in. Bovendien dronken ze allebei een glas echte chocomel van Nutricia die ik voor Viggo warm had gemaakt.
Daarna is Viggo wat spelletjes gaan spelen op zijn Nintendo DS. Zie je hem intensief bezig zijn?
Kleinzoon Viggo logeert bij ons, deel 2
Woensdagmiddag 14.00 uur ben ik met ons katje Mischou en de kleinzoon naar de dierenarts geweest voor haar ‘jaarlijkse APK-keuring’. Ik heb meteen een grote zak met voer meegenomen. Die weegt wel 5 kilo en Viggo moest even aan opa Albert laten zien hoe sterk hij wel is. Zoals je ziet, daar is niets verkeerds mee.
Viggo steekt zijn beide duimen om alls het ware te zeggen dat het allemaal goed is met Mischou.
Vervolgens mag hij het deurtje van het kooitje openmaken om Mischou los te laten.
En daar gaat ons katje Mischou dan, de vrijheid weer tegemoet. 
En nu wil ik even met rust gelaten worden, lijkt ze te willen zeggen.
Albert vindt het altijd fijn deze momenten met zijn kleinzoon vast te mogen leggen. Het jochie woont niet vlakbij de deur en dan zijn zulke foto’s leuk om te bekijken als hij er niet is. Dat vind ik als oma ook.
Un saludo cordial de Mara
Kleinzoon Viggo logeert bij ons, deel 1
Gisteren is onze kleinzoon bij ons komen logeren. Dat was mijn laatste werkdag. Je doet Viggo altijd heel veel plezier met een boterham met zijn favoriete beleg. En wat smeerde opa Albert op zijn sneetje brood?
Mmm heerlijk!
Een boterham met chocoladepasta. Helaas niet meer van De Beertjes zoals in mijn jeugd, maar van Nutella.
Ons katje Mischou is altijd zijn grote vriendinnetje.
Ze zijn dan ook onafscheidelijk. Kijk eens hoe Mischou naar Viggo kijkt. Schattig toch.
Zoals ik schreef was het afgelopen dinsdag mijn laatste werkdag, want tot 10 oktober a.s. heb ik heerlijk vakantie. Nu nog even een ticket boeken, want het weer in Nederland is echt bar en boos, en op weg naar Andalucia. Vergeef me dus een beetje mijn "vluchtgedrag". Saludos con carixc3xb1o de Mara
Het was voor mij echt een verrassing dat Albert en Viggo langskwamen op m'n werk. Op de vorige foto kreeg hij een reep chocola van deze mevrouw de hem groot vond geworden. Het was niet de eerste keer dat onze kleinzoon er was. Tot slot een foto waar ik als avondhoofd ook opsta samen met Viggo en Hans B. een oude kennis van Albert die nu bij mij in het zorgcentrum zit.
Rino von Bannisseht op 62 jarige leeftijd overleden
Indo-rocker Rino von Bannisseht is afgelopen woensdag 19 augustus op 62 jarige leeftijd overleden. De begrafenis vindt op 24 augustus 2010 in besloten kring plaats.
Met de formaties The Raylettes en Allure hebben wij hem regelmatig zien optreden. 
Deze eerste twee foto’s heeft Albert gemaakt tijdens zijn optreden met Allure op het 15e INDO Rock Gala van Club Tari Merak van Jacques Wentink op 30 januari 2010 in Poeldijk.
Helaas konden we zaterdag 10 juli j.l. niet aanwezig zijn op zijn afscheidsconcert omdat Albert door zijn rug was gegaan. Op de door ons gemaakte compilatiefoto van zijn afscheid hebben wij onze condoleance vermeld.
foto’s Henk Blok
Bijgaand bericht stuurde Rino in de eerste week van juli rond.
“Ik was in het weekend in Brabant, de streek waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Wijlen mijn vader was op 2 juli jarig en ik wilde een bloemetje op zijn graf leggen.Het was een weekend met pijn – veel hoofdpijn en misselijkheid.Mijn vrouw heeft afgelopen maandag meteen mijn longarts gebeld en ik moest meteen naaar het ziekenhuis voor een onderzoek.
Aldaar werd een foto van mijn longen gemaakt en bleek dat de tumor in mijn borst 100 % was gegroeid tot een afmeting van 20x20x16 cm.Geheel tegen mijn zin moest ik blijven omdat de volgende dag een MRI test gemaakt moest worden van mijn schedel.De oorzaak van de hoofdpijn en misselijkheid werd verklaard….. er is nu een uitzaaiing naar mijn hersens.Aanstaande dinsdag een rugmergpunctie daar men de mergwaarde nodig heeft om de mate van bestraling te kunnen bepalen.Bij de bestraling is mij te kennen gegeven dat men zo nauwkeurig “tracht” te zijn, maar er bestaat een risico dat men ook goede zenuwen kan raken wat nare gevolgen zou kunnen hebben zoals diabeet worden – spraakvermogenverlies – verlamming.
Bovenstaande in acht genomen heb ik gisteren in bijzijn van Ludi mijn vrouw en Germaine mijn dochter het besluit genomen tot euthanasie over te gaan.
In bijzijn van 2 notarissen heb ik dit formulier ondertekend.
1) Verdere behandeling stoppen
2) Bij spraakvermogenverlies middels tekenen met ogen mijn leven te beeindigen
3) Ik krijg dan een slaappil waaruit ik niet meer ontwaak.
Toch heb ik besloten een afscheidsconcert met trio Allure en mijn twee broertjes te willen geven hetgeen aanstaande zaterdag plaats vindt.
Het moet een feest worden en ik heb een verzoek:Probeer te komen…. al is het maar even.Zwart vind ik een trieste kleur, vandaar mijn verzoek in witte kleding aanwezig te zijn.Mijn feestje is 10 juli van 16.00 tot 19.30 uurTot dan dan en veel liefs vanRino”
